Het is zover...

Ons vechtertje Lou is geboren!

zondag 30 januari 2011

Een paar buisjes...

Even ne keer een minder charmerende foto zodat jullie onze Lou ne keer kunnen zien met al z'n buisjes.
Niet om jullie te doen verschieten maar zo kan je een keer zien wat er allemaal nodig is om ervoor te zorgen dat onze kleine man een gezond groot baasje zal worden.
  • Een infuusje in zijn voorhoofdje en infuusje in handje voor eten, vitamines, antibiotica, ...
  • Een buisje in z'n neusje voor tegen-luchtdruk bij uitademen om volledig dichtklappen van de longetjes te vermijden
  • Een buisje in z'n neusje naar de maag om al beetje bij beetje melk te geven
  • 3 kabeltjes (geel, rood, groen) om hartslag, ademhalingsritme en saturatie op te volgen
  • kabeltje in pamper om huidtemperatuur te weten

Peter en Meter zijn even op bezoek mogen komen.

Meter Marlies en Peter Stefan zijn even op bezoek mogen komen bij Little Lou zoals Marlies het zo mooi zei. We zijn super blij dat we zo'n super peter en meter hebben voor ons klein vechtertje.

 


zaterdag 29 januari 2011

Merci !

Hey allemaal,

Via deze weg zouden we iedereen willen bedanken voor de sms'jes, mailtjes en kaartjes de afgelopen weken.

Groetjes van ons allemaal.

donderdag 27 januari 2011

Onze kleine kangoeroe



Ooooohhh...zo schattig.

Lou even zonder al die vervelende buisjes. 

Mama is terug thuis...

Op de kop een maand heeft Bene in het ziekenhuis gelegen. Noah en Vic waren dan vandaag ook dolgelukkig dat hun lieve mama terug thuis was. En ook de papa was heel blij natuurlijk. Het waren soms hele leuke momenten met alleen de 3 mannen thuis. Maar er ontbrak toch altijd dat sprankeltje Bene. Denk dat de kids de brute papa wel even moe zijn nu en de tedere mama heel erg gaan koesteren. ;-)) Alhoewel onze Vic vandaag toch meerdere keren spontaan met zijne papa kwam knuffelen dus zo slecht zal het toch niet geweest zijn. Hihi.
Mama heeft nu nog even tijd om terug te oefenen om 3 mannen de baas te kunnen zodat ze terug een experte is op het moment de 4de man Lou ons gaat komen vervoegen binnen een aantal weken.

Het was wel een vreemd gevoel om Lou achter te laten in het ziekenhuis. Zeker voor de mama nog moeilijker. Gelukkig wonen we heel kortbij en kunnen we toch vaak op bezoek bij ons klein vechtertje.

Lou zelf is nog steeds stabiel. Ademt nog alleen. Spijsvertering is nog niet op gang maar elke dag opnieuw blijven ze dat stimuleren en met tijd zal dat wel komen.

woensdag 26 januari 2011

Al bijna een week voorbij...

De laatste dagen waren vrij druk dus weinig tijd om hier updates te posten. Maar nu toch snel even.
Lou is ondertussen al bijna een week oud en hij doet het goed. Ademhaling is nog steeds ok. Spijsvertering lukt nog niet echt maar alles tegelijk is ook niet simpel hé. Het is dan ook een man, die kunnen zich maar op 1 ding tegelijk concentreren.

Met Bene gaat het dag na dag beter en ze mag donderdag normaal naar huis. Noah en Vic straalden toen ze het hoorden dat hun mama eindelijk naar huis mocht komen. Prachtig die gezichtjes toen Bene aan telefoon zei dat het donderdag al ging zijn, ik had namelijk voor de zekerheid vrijdag gezegd tegen hen.

Tot schrijfs,
Chris.

maandag 24 januari 2011

Antibiotica

Onze kleine Lou krijgt antibiotica. Er werd een kiem gevonden in z'n bloed die daar niet hoort te zijn dus krijgt onze kleine man antibiotica. Ook werd er spinaal vocht afgenomen. Voorlopig heeft hij er geen last van. Maar zo wordt je wel in één keer met de voetjes terug op de grond gezet en besef je terug hoe fragiel ons ventje nog is.

zondag 23 januari 2011

Onder de zonnebank...




Mini voetjes...

Noah en Vic zien hun broertje voor het eerst...

Met Noah en Vic naar Lou geweest. Ze werden helemaal uitgedorst als dokter om hun kleine broertje te bezoeken. Toen we in de kamer binnenkwamen was vooral Noah erg onder de indruk van alle apparatuur die in de kamer staat. Hij werd er stil van. Na enkele minuten werd onze Lou zijn 'crib' op laagste stand gezet en konden Noah en Vic hun broertje goed zien.
Toen kregen ze een dikke lege spuit van Leentje (1 vd verpleegsters die voor onze Lou zorgt) en waren ze natuurlijk gelukkig. Ideaal om te gebruiken in bad. Ik heb daarom dan maar besloten dat ze vanavond naar Oma Bie gaan, hihi, niets vermoedend heeft ze al toegezegd. :-)


De broers...

Papa: "Noah, wat vind jij het leukste aan een nieuw broertje."
Noah: "Dat hij met ons kan voetballen".
Papa: "Vic, en jij?"
Vic: "Dat ik nu ook een grote broer ben.

Papa: "Wat gaan jullie later allemaal leren?"
Vic: "Dat Lou olifant kan zeggen"
Noah: "Ik ga hem leren 5 keer de bal in de lucht te houden."

Papa: "Waarvoor dienen al die buisjes?"
Noah: "1 voor de longen open te houden"
Vic: "Voor goed te ademen"
Noah: "Een buisje om melk te geven."

Papa: "Wat hebben jullie het meest gemist toen mama in het ziekenhuis was"
Noah: "Dat mama geen spelletjes meer met ons kon spelen."
Vic: "Dat mama niet meer kabouter met mij kon spelen.

;-))

Kangoeroe

Nadat ik Lou al in mijn armen kreeg, was Bene gisteren voormiddag klaar om ons prutske vast te pakken. Heel emotioneel werd mama ervan, zelfs zo dat ze een traantje wegpinkte. Plots het vechtertje dat maanden in de buik zat te stampen in je armen krijgen, een mama zou voor minder dolgelukkig zijn. 
Maar dat was nog niet het mooiste van de dag. 's Avonds gingen we immers nog een keer terug om Lou nog een keer te gaan bewonderen met de hoop hem ook nog eens vast te nemen. Het werd mooier dan dat. Bene mocht voor de eerste keer kangoeroën met Lou. De eerste 5 minuutjes was Lou heel onrustig omdat het niet simpel is met al die kabeltjes om onze kleine man uit zijn stulpje te halen.
Maar na 5 minuten op de buik van mama en met het terug horen van haarslag en stem, werd hij heel rustig en viel in slaap. Een uur lang mocht Bene genieten (en ik ook met naar hen te kijken).

vrijdag 21 januari 2011

De eerste keer ...

Na een goede nacht hebben Bene en Lou ook een goede dag achter de rug. Bene heeft gelukkig geen bloed hoeven bij te krijgen, enkel ijzer-supplement. Straks nog eentje en dan mag morgen het infuus normaal al af. Ze voelt zich nog steeds heel slap maar kan goed rusten overdag dus hopelijk is Bene binnen een weekje weer de oude.
Lou heeft het ook super gedaan. Hij ademt nog steeds helemaal alleen en heeft nog geen extra hulp nodig. Bijkomend geven ze nu ook al hele kleine hoeveelheden eten via een maagsonde om stilaan het spijsverteringsstelsel in gang te zetten. Want tot nu ging nog steeds alles via de navelstreng net zoals in de buik van zijn mama.

Daarnet ook 3 heerlijke "de eerste keer" momenten gehad. Jammer genoeg zonder Bene omdat ze zich nog te zwak voelde en de vorige keer toen ze naar Neonatale ging zich zeer duizelig voelde in de warme kamer waar onze kampioen ligt. Maar morgen zal het zeker wel lukken.
Onze kleine bokser heeft al serieus kracht in de armen. Hij kneep serieus door :-) Heerlijk om te zien dat ook zo'n klein ventje dezelfde knijpreflex heeft als zijn broertjes toen ze geboren werden. Zalig toen hij voor het eerst mijn vinger pakte.


Daarna was het dan tijd om hem de eerste keer in mijn armen te nemen. Geweldig. Niet simpel met alle kabeltjes en buisjes maar geweldig toen ik hem eindelijk in mijn handen had. Zo mooi om te zien dat hij eigenlijk toch wel fel op zijn broertjes lijkt toen zij geboren werden. Bene schrok enorm bij de geboorte van Vic omdat hij zo op Noah leek. Volgens haar gaat dat bij Lou ook nog zo zijn binnen enige tijd.
Ik had schrik dat hij zou wenen in mijn armen maar nee hoor, hij vond het net als zijne fiere papa geweldig.
Op de foto zie je wel dat het nog een klein boksertje is ;-)

En daarna wilde Lou dan toch ook nog even goeiedag zeggen. Prachtig hoe hij me de eerste keer aankeek en het leek zelfs dat hij even zwaaide. Hihi. Super momenten toch. Hiyaaaaaaaaaaaaaaaaa...........



Tot schrijfs....x

De eerste nacht is goed verlopen.

Hey hey,

Ik kan toch wel met veel vreugde melden dat de eerste nacht heel goed is gegaan voor Bene en Lou. Bene heeft goed kunnen slapen zonder pijn dus is al een heel klein beetje terug op krachten aan het komen. Al is haar hemoglobine gehalte nog vrij laag dus is ze nog wat duizelig bij momenten.
En ook Lou heeft het goed gedaan. Hij ademt nog steeds helemaal zelf onze kleine man dus dat is super om te horen. Net nog even bij hem geweest samen met Bene en weer enorm genoten van ons klein vechtertje.

Hier nog enkele foto's van onmiddellijk na de geboorte.
En voor alle duidelijkheid, dat is de achterkant van een naald die tegen hem duwt, die naald prikt dus niet in hem :-)
Nen echte bokser hé ;-))

Chris.


Lou zijn broertjes inlichten...

Rond 15u ging het niet super met Bene want ze had al vanaf 13u contracties om de 5 minuten met veel pijn.
Oma Bie was zoals heel vaak de laatste weken om Noah en Vic op te vangen dus ik spreek met Bene (op dat moment nog boven op afdeling Gynaecologie) af dat ik de kids even van school ga halen en naar haar mama ga brengen.

Op school aangekomen krijg ik een telefoontje van een vroedvrouw dat Bene terug naar de verloskamer gebracht ging worden en dat ik best zo snel mogelijk kwam. Even daarna ook een sms van Bene om me hetzelfde te melden.

Razendsnel thuis alles gepakt samen met mijn 2 stoere bengels die het de afgelopen weken SUPER deden en dan vlug naar Oma Bie. Onderweg naar daar wist Noah me te vertellen dat Mama waarschijnlijk wel een beetje pijn had omdat de baby groter werd en dat was de reden. Hij vond het dan ook prima dat hij dan maar geboren moest worden. Bij Oma Bie aangekomen krijg ik een sms van mijn allerliefste muizel met volgende tekst: "Je kan best komen, ze gaan het babytje halen". WOOOOOOOOOOOW  euh  WAAAAAT ????
Euh...Oma Bie....Ik moet door...tis voor nu. En weg was ik.

Daarna volgde dan het vorige verhaal dat ik gepost heb.
Maar nadat ik Lou naar Neo-natale afdeling had gebracht, ging ik even iedereen verwittigen. Als eerste natuurlijk Oma Bie omdat ik haar ocharme waarschijnlijk toch wel heel ongerust achterliet. Ze was super blij dat het goed ging met Bene en Lou.
Dan kreeg ik Noah aan de lijn. Nadat ik hem zei dat zijn broertje geboren was en Lou noemde, zei hij dat hij Sam toch wel een veel mooiere naam vindt. ;-) Sam is namelijk het broertje van een meisje dat Lou noemt in Vic zijn klasje dus vandaar. ;-) Maar uiteindelijk was het dan toch ok voor hem.
Daarna was Vic aan de beurt. Hij was helemaal super in zijn reactie. "Papa, dat gaat niet om ons broertje Lou te noemen. Er is al een Lou in mijn klas en als de juf dan 'Lou' roept, zijn er 2 kindjes die zo heten en weten ze nooit wie moet komen." HEERLIJK toch hé. Zalig. Daarna zegt hij me dat Noah het aan het verraden is aan Oma Bie dat het een jongen is. ;-) Noah en Vic wisten namelijk al 2 weken dat het een jongen zou worden en mochten niets verklappen. Vicje had dus noch niet door dat het nu wel mocht. Noah vond het geweldig.

Enfin, na 3 zware weken is het momenteel eigenlijk een mooi scenario. Natuurlijk zijn er nog altijd risico's voor ons klein vechtertje maar hij heeft toch een goede start genomen en dat is toch al veel waard.



Chris.

donderdag 20 januari 2011

Ons zoontje Lou is geboren!

Hey allemaal,

Ja hoor. Het is zover. Lou is geboren.
Na 2 hele zware dagen en nachten voor Bene werd er besloten dat het tijd werd om een keizersnede uit te voeren.
3 weken lang heeft Bene het volgehouden om ons klein vechtertje meer kans te geven om extra krachten op te doen. En dat is goed gelukt want ons klein ventje weegt toch al 1,5 kg wat een goed gewicht is voor een baby'tje van 28 weken oud.

De bevalling ging heel goed. Deze keer een keizersnede, kwestie van ne keer een andere ervaring op te doen. Lou huilde onmiddellijk toen hij uit de buik verscheen en bleek een prachtig klein kereltje met alles op en aan. Maar dan gewoon in het mini. Prachtig en ongelooflijk hoe dat kan die kleine vingertjes en teentjes.

Onmiddelijk na de bevalling kreeg hij dan een klein buisje in zijn neusje om hem te helpen met zijn ademhaling. Kwestie dat zijn piepkleine ballonnetjes (lees longen) niet telkens helemaal dichtklappen
 bij het uitademen. Probeer zelf maar ne keer 50 keer op 1 minuut tijd een waterballon op te blazen en telkens helemaal af te laten tussendoor.

Ik mocht dan met Lou naar zijn box op de neo-natale afdeling waar we net als op elke andere afdeling (gynaecologie, verloskamer, materniteit) super opgevangen werden waardoor je eigenlijk alleen maar kan denken dat alles moet goedkomen met al die goede zorgen.

Nadien was het dan samen met Bene nog even wachten in het verloskwartier voor Bene naar boven gebracht werd naar Materniteit. Ik heb dan een speed verhuis gedaan van haar spullen van oude naar nieuwe kamer terwijl Bene even een opfrissing kreeg.
En nadien mochten we (Bene in een rijdende sofa-achtige zetel toestand) nog ne keer samen naar onze kleine Rubin Carter gaan kijken. 1 bokshandschoen werd al uitgedaan maar hij had er toch ook nog 1 aan.
Heerlijk om te horen dat ons gastje het goed doet.

Chris

Hier nog enkele foto's: