Nadat ik Lou al in mijn armen kreeg, was Bene gisteren voormiddag klaar om ons prutske vast te pakken. Heel emotioneel werd mama ervan, zelfs zo dat ze een traantje wegpinkte. Plots het vechtertje dat maanden in de buik zat te stampen in je armen krijgen, een mama zou voor minder dolgelukkig zijn.
Maar dat was nog niet het mooiste van de dag. 's Avonds gingen we immers nog een keer terug om Lou nog een keer te gaan bewonderen met de hoop hem ook nog eens vast te nemen. Het werd mooier dan dat. Bene mocht voor de eerste keer kangoeroën met Lou. De eerste 5 minuutjes was Lou heel onrustig omdat het niet simpel is met al die kabeltjes om onze kleine man uit zijn stulpje te halen.
Maar na 5 minuten op de buik van mama en met het terug horen van haarslag en stem, werd hij heel rustig en viel in slaap. Een uur lang mocht Bene genieten (en ik ook met naar hen te kijken).
Wat kunnen we anders zeggen dan: geniet ervan!!!!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, Bene, en voor je het weet lig je zo elke avond met hem in de zetel bij jullie thuis!!! Ik kom dan ook wel eens kangoeroe-en met Lou (moet dat gereserveerd worden? ;-)), want dat is toch één van de zaligste dingen aan zo'n klein boeleke, vind ik.
BeantwoordenVerwijderen